Odsłony: 1256

Dyrektor Biblioteki

• ks. prof. dr hab. Jan Walkusz

Dyrektor Archiwum

• ks. prof. dr hab. Anastazy Nadolny

 

Bibliotekarze

• lic. Magdalena Meller-Konieczna
• mgr Renata Sikorska

Pracownicy Archiwum

• mgr Iwona Cylman - Jezdzewska

Pozostali Pracownicy

• mgr Beata Etmańska

 

Odsłony: 8506

§1

 

 

 

       Czytelnikiem Biblioteki Diecezjalnej im. Biskupa Jana Bernarda Szlagi w Pelplinie (zwanej dalej Biblioteką) może zostać każda osoba, która wypełni formularz zgłoszeniowy i przyjmie warunki niniejszego Regulaminu.

 

 

§2

 

 

 

       Biblioteka jest czynna od środy do piątku w godzinach od 9.00 do 16.00, w sobotę od 9.00 do 14.00. Zgodnie ze Statutem Biblioteki w tygodniu poprzedzającym Święta Wielkanocne, w dniu 24 maja, w miesiącu sierpniu i w dniach od 24 do 31 grudnia Biblioteka jest nieczynna.

 

 

§3

 

 

 

       Na terenie Biblioteki nie mają prawa przebywać osoby nietrzeźwe lub będące pod wpływem środków odurzających. Ze względu na rangę i przeznaczenie Biblioteki uprasza się wszystkich korzystających z jej zbiorów także o odpowiedni strój w czasie przebywania w jej murach.

 

§4

 

 

 

       Czytelnicy zobowiązani są pozostawiać w szatni wierzchnie okrycia, torby i torebki, plecaki, siatki, teczki, parasole oraz wszelkie inne bagaże a zwłaszcza aparaty fotograficzne i komórkowe. Dozwolone jest natomiast korzystanie z osobistych komputerów.

 

 

§5

 

 

 

       Każdy czytelnik jest zobowiązany, aby wpisać się do księgi odwiedzin oraz pokazać dyżurnemu bibliotekarzowi dowód tożsamości i na czas pobytu w Bibliotece pozostawić dyżurnemu kartę biblioteczną.

 

 

§6

 

 

 

       Czytelnik wyszukuje samodzielnie sygnaturę książki lub czasopisma w dostępnych katalogach. W przypadkach wątpliwych może poprosić o pomoc pracownika Biblioteki.

 

 

§7

 

 

 

       Po odnalezieniu sygnatury czytelnik czytelnie wypełnia rewers i przekazuje go pracownikowi Biblioteki.

 

 

§8

 

 

 

       Poza gmach Biblioteki nie wypożycza się:

 

 

 

           a.    encyklopedii,

 

           b.    słowników naukowych,

 

           c.    czasopism,

 

           d.    dzieł wchodzących w skład księgozbioru podręcznego,

 

           e.    starodruków, rękopisów jednostek ze zbiorów specjalnych (sprzed 1945 r.)

 

           f.    zasobów wydanych w wielkich formatach,

 

           g.    woluminów uszkodzonych,

 

           h.    książek i materiałów nie opracowanych.

 

 

§9

 

 

      W czytelni obowiązuje zachowanie ciszy.

 

 

§10

 

 

 

       Z Czytelni nie wolno wynosić rękopisów, książek i czasopism. Materiały te udostępnia się w celu ich przeglądnięcia lub opracowania jedynie na miejscu.

 

 

§11

 

 

 

       Czytelnik ma prawo do wypożyczenia trzech woluminów na okres jednego miesiąca.

 

 

§12

 

 

 

       Korzystanie z rękopisów, starodruków oraz jednostek ze zbiorów specjalnych musi być uzasadnione potrzebą pracy naukowej i potwierdzone listem przewodnim promotora (lub osoby prowadzącej seminarium naukowe). Przeglądanie i opracowywanie wyżej wymienionych materiałów możliwe jest jedynie w czytelni.

 

 

 

§13

 

 

 

       Samodzielni pracownicy naukowi mają prawo do korzystania z całości uporządkowanych zbiorów Biblioteki.

 

 

§14

 

 

 

       Na wypożyczonych książkach, rękopisach i materiałach nie wolno czynić żadnych znaków, podkreśleń, nanosić poprawek, poprawiać błędów rzeczowych czy zecerskich lub dokonywać zmian w układzie.

 

 

§15

 

       Czytelnik, dokonując wypożyczenia, odpowiada za terminowy i kompletny zwrot wypożyczonych pozycji, zarówno pod względem ilościowym jak i stanu zachowania.

 

 

 

§16

 

       W przypadku niedotrzymania terminu zwrotu książek Biblioteka stosuje rygory w postaci: upomnień, naliczania kary pieniężnej, czasowego lub całkowitego pozbawienia prawa korzystania z zasobów Biblioteki, wszczęcia postępowania sądowego.

 

 

§17

 

 

       Czytelnik (względnie instytucja wypożyczająca) zobowiązany jest do wyrównania strat wynikłych z zagubienia lub zniszczenia wypożyczonych materiałów, a ich warunki ustalane są każdorazowo przez Dyrektora Biblioteki.

 

 

§18

 

 

       Czytelnik ma prawo dopilnować, aby oddawane przez niego książki (czy materiały) zostały skreślone z jego ewidencji wypożyczeń.

 

 

 

§19

 

 

       Osoby wykorzystujące do publikacji naukowej i popularnonaukowej rękopisy, starodruki i inne materiały ze zbiorów specjalnych, zobowiązane są do nieodpłatnego przekazania Bibliotece jednego egzemplarza wydrukowanej pracy.

 

 

§20

 

 

       Osobom naruszającym przepisy niniejszego Regulaminu może być cofnięte prawo korzystania ze zbiorów Biblioteki.

 

 

§21

 

 

       Wątpliwości interpretacyjne realizacji poszczególnych zasad Regulaminu rozstrzyga Dyrektor Biblioteki.

 

§22

 

 

       Tekst Regulaminu jest  udostępniany Czytelnikom w lokalu wypożyczalni, czytelni i katalogu kartkowego. Należy się z nim zapoznać przed podpisaniem formularza zgłoszeniowego.

 

 

§23

 

 

       Niniejszy Regulamin obowiązuje od dnia 2 listopada 2011r.,  jest to od dnia podpisania go przez Dyrektora Biblioteki Diecezjalnej.

Odsłony: 8249

  Jan Bernard Szlaga, syn Jana i Heleny z domu Ściesińskiej, urodził się 24 maja 1940 roku w Gdyni, w domu przy ul. Kurpiowskiej 13. Ochrzczony został 2 czerwca 1940 roku przez ks. prob. Pawła Lubińskiego w kościele parafialnym Chrystusa Króla w Gdyni Małym Kacku. Ojciec, przed wojną pracownik Poczty Polskiej w Gdyni, pracował wówczas na kolei. Do pracy na poczcie w Gdyni, w ekspedycji telegramów, powrócił po zakończeniu II wojny światowej. Matka nigdy nie pracowała zawodowo. Był najmłodszym z sześciorga rodzeństwa (Tadeusz, Genowefa, Małgorzata i Maria; nie żył najstarszy syn, Kazimierz, zmarły we wczesnym niemowlęctwie). Rodzice zmarli w pierwszych "lubelskich" latach ks. Jana Szlagi – ojciec w roku 1967, a matka w 1971, wkrótce potem, w 1972, zmarł brat Tadeusz, były więzień łagru w Workucie, w 1997 zmarła najstarsza siostra Genowefa a w 2008 Małgorzata.

   Do szkoły podstawowej uczęszczał w Gdyni ("Trzynastka") w latach  1947-1953. Po pierwszym roku nauczania uzyskał promocję do klasy III. Do I Komunii świętej przystąpił 26 czerwca 1949 roku w kościele parafialnym w Gdyni, a 8 października 1950 otrzymał sakrament bierzmowania z rąk biskupa Bernarda Czaplińskiego i przyjął nowe imię Kazimierz. Jeszcze przed I Komunią świętą zaczął służbę ministrancką; w ostatnich latach szkoły podstawowej ks. prob. Robert Rompa wyznaczył go na prezesa koła ministrantów. W życiu parafialnym aktywny był ojciec, wieloletni radny parafialny. Matka aktywnie uczestniczyła w kole Żywego Różańca.

   Swoją "małą ojczyznę" Jan Bernard Szlaga wspomina w ten sposób: "Poeta nauczył nas serdecznego ukłonu w stronę ojczystej ziemi: »…ty jesteś jak zdrowie, / ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, / kto cię stracił…«.

   Tak wielu z nas musi opuścić rodzinne strony, swoją małą ojczyznę. Smutne jest to szczególnie wówczas, gdy na zawsze! Z jaką pieczołowitością ogląda się we wspomnieniach każdy szczegół historii małej ojczyzny, a kiedy się wraca, nie dość szybko można nadążyć za wszystkim co nowe. (…)

   Mój kraj lat dziecinnych! On jest dla wszystkich zawsze piękny, radosny i święty. Uczyłem się wracać do swojego kraju lat dziecinnych, do mojej małej ojczyzny, od trzynastego roku życia poczynając. Od tamtego czasu zawsze chciałem zdążyć na Boże Narodzenie, Wielkanoc czy letnie zastępstwo w parafii. Od czerwca 1988 roku mogę być już tylko gościem w mojej małej ojczyźnie, jedynie wzrokiem wyobraźni przywołując kwitnące sady małokackiej kotliny, zieloną ścianę lasu tuż za nasypem kolejowym, budzącą respekt Białą Górę (bo choć niewysoka, dość kryje w sobie legendy), czy rzekę Kaczą, co to kiedyś naprawdę była rzeką, i szeroką, i czystą.

   Moja mała ojczyzna to wspaniali ludzie. Sąsiedzi z dawnych i bliskich lat, krewni, bliscy przyjaciele, proboszcz-budowniczy, wielu dzielnych duszpasterzy. Wciąż są w tej ojczyźnie obecni rodzice, z którymi czas obszedł się zbyt surowo. Pamięć i cześć dla ludzi jest ponad czasem. Chyba nie przesadzają ludzie, kiedy mówią o wiecznej pamięci. Przynajmniej chcą takiej pamięci.

   Moja mała ojczyzna to parafialny kościół. Jego budowa na nowo nas zjednoczyła w latach 1958-1959. Jest w tym kościele cząstka każdego z nas. Budowla z cegieł, stali, kamieni i betonu, i my – żywe kamienie (1 P 2,5). Kościół ma dary ożywiania kamieni: chrzcielnica, ołtarz, konfesjonał. Chrzest, I Komunia święta, Msza św. prymicyjna, kapłański jubileusz 25-lecia, prymicje biskupie…

   Moja mała ojczyzna. Ile cię trzeba cenić! (…) »(ze Słowa wstępnego ks. bpa Jana Szlagi do książki ks. dra Jerzego Więckowiaka Gdynia Mały Kack, Gdynia 1990).

   Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1953 roku rozpoczął naukę w szkole średniej, najpierw w Collegium Leoninum w Wejherowie, gdzie ukończył  klasę VIII i IX. Ogromnie dużo zawdzięcza nauczycielom tej szkoły, a mianowicie rektorowi, ks. Władysławowi Mówce, księżom Józefowi Rocławskiemu i Alfonsowi Żurkowi, a także inż. Stefanowi Koszarskiemu, nauczycielowi matematyki, fizyki i chemii. Ze szczególną wdzięcznością wspomina s. Tomeę Lis, zmartwychwstankę, nauczycielkę łaciny. Od roku 1955/56 był uczniem Collegium Marianum w Pelplinie. Grono profesorskie tej szkoły było już po części złożone z profesorów Wyższego Seminarium Duchownego. Uczyli więc: ks. Józef Grochocki, rektor, języka łacińskiego (wcześniej także ks. Józef Lewandowski), księża Szymon Dreszler, Roman Wiśniewski i Kazimierz Dąbrowski. 2 lutego 1956 roku swoją służbę kapłańską w Pelplinie zaczął ks. dr Jerzy Buxakowski (†2011), mianowany dyrektorem Collegium Marianum. Młody i dynamiczny wychowawca, przedtem prefekt gimnazjum żeńskiego w Brodnicy, zyskał bardzo szybko uznanie uczniów Collegium Marianum. Jana Szlagę, ucznia klasy XI, wyznaczył na seniora Collegium Marianum. Z profesorów tego czasu trzeba wspomnieć jeszcze p. Egona Tkaczyka i s. dr Hilarię Żepijównę, urszulankę z Gdyni, znakomitą polonistkę. Uczyła w Pelplinie tylko dwa lata, akurat w czasie pobytu Jana Szlagi w Collegium Marianum. W 1957 Jan Szlaga zdał w Pelplinie pierwszą maturę, prywatną, za którą uzyskał Nagrodę Rektora WSD. Był nią cenny i wówczas trudno osiągalny Mszał Rzymski, tzw. Benedyktyński, do którego ks. Grochocki  wpisał taką dedykację: "Debemus orare non in missa, sed missam": Joanni Szlagae occasione eminentis eventus eius probationis humanisticae… Pelplini, a.d. XIII Kal. Julias AD MCMLVII. Joseph Grochocki, rector Seminarii Clericorum. (“Powinniśmy się modlić nie we Mszy, ale Mszą świętą"… z okazji wybitnego wyniku jego matury humanistycznej…  20 maja 1957). W czasie studiów w Wyższym Seminarium Duchownym, w roku 1959, po ukończeniu klasy XI w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ("Topolówka"), zdał maturę państwową.

   Z wielu wydarzeń życia seminaryjnego godne uwagi są następujące: 13 listopada 1958 roku, w dniu św. Stanisława Kostki (według ówczesnego kalendarza liturgicznego), przywdział sutannę; 26 listopada 1959 roku przyjął pierwszą tonsurę z rąk biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego. On też, ordynariusz diecezji, udzielił Janowi Szladze wszystkich święceń, niższych i wyższych – 7 marca 1960 ostiariatu i lektoratu, 7 marca 1961 egzorcystatu i akolitatu, 22 grudnia 1962 subdiakonatu, a 9 marca 1963 roku diakonatu. Szczególnym zainteresowaniem alumna Jana Szlagi cieszyły się wykłady z liturgiki i dogmatyki, dalej język łaciński i grecki, wykłady z Pisma Świętego, ale zdecydował się na udział w seminarium prawa kanonicznego, prowadzonym przez ks. kan. dra Pawła Müllera. Na ostatnich latach studiów seminaryjnych pełnił, razem z Henrykiem Pilackim, funkcję prefekta rytu (dziś byłoby – ceremoniarza).

   2 czerwca 1963 roku, uzyskawszy dyspensę od wieku, przyjął święcenia kapłańskie, odprawił Mszę świętą prymicyjną w Gdyni Małym Kacku, po czym pracował jako wikariusz w Łęgu (VII - VIII 1963) i w Jabłonowie Pomorskim (1963-1965).

   Dnia 1 października 1965 roku zaczął studia specjalistyczne z zakresu biblistyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1968 roku uzyskał tytuł magistra teologii oraz stopień licencjata teologii w zakresie nauk biblijnych. W 1970 roku uzyskał stopień doktora teologii w zakresie nauk biblijnych. Promotorem obydwu prac, wyróżnionych Nagrodą Rektora KUL, był ks. prof. Feliks Gryglewicz. Rok wcześniej, 1 września 1969, na wniosek ks. prof. Stanisława Łacha, zaczął asystenckie studia przygotowawcze i został zaangażowany na stanowisku redaktora merytoryczno-leksykograficznego w redakcji "Encyklopedii Katolickiej", wydawanej przez KUL, a 1 października 1970 roku, pozostając w redakcji EK, rozpoczął zajęcia dydaktyczne, zaangażowany na stanowisku asystenta na Wydziale Teologicznym KUL, gdzie przeszedł kolejno wszystkie stopnie angażu naukowego – od asystenta, przez starszego asystenta do adiunkta. W roku akademickim 1972/73 odbył studia specjalistyczne na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, na podstawie których uzyskał stopień licencjata nauk biblijnych, formalnie przyznany w styczniu 1974, po złożeniu, już po powrocie do kraju i po przyjęciu pracy pisemnej, przepisanego wyznania wiary. W roku 1976 habilitował się na Wydziale Teologicznym KUL na podstawie rozprawy "Nowość przymierza Chrystusowego według Listu do Hebrajczyków" (wyszła drukiem w Lublinie w 1979 i uzyskała Nagrodę Rektora KUL), po czym w 1979 roku został powołany na stanowisko docenta i kierownika Katedry Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu. W 1983 roku został powołany na stanowisko profesora w tejże Katedrze i uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Wcześniej, w roku 1977, został mianowany profesorem egzegezy NT (kwestie wybrane) w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. W 1987 roku był przez dwa miesiące stypendystą Katolickiego Uniwersytetu w Leuven.

   Od roku 1971 należy do Towarzystwa Naukowego KUL, od roku 1983 jako członek czynny. W roku 1985 został przyjęty do Studiorum Novi Testamenti Societas.

   Na KUL-u pełnił różne funkcje administracyjne. Był wicedyrektorem Konwiktu Księży Studentów  KUL (1975-1983), następnie od 1983 roku dyrektorem tegoż Konwiktu. Przed odejściem z Lublina zdołał uzyskać pozytywną decyzję na rozbudowę Konwiktu, która rozpoczęła się już wiosną 1989 roku. W latach 1979-1981 był prodziekanem Wydziału Teologicznego, a w 1981-1984 jego dziekanem, po czym w 1984 roku został wybrany na prorektora KUL (ponownie wybrany w 1986). Również w 1984 roku został mianowany kapelanem honorowym Jego Świętobliwości. Ze względu na pracę wśród młodzieży inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa (w Lublinie jego sprawy prowadził niejaki Wituch z SB), kilkakrotnie wzywany był do stawienia się w Urzędzie do Spraw Wyznań (zwłaszcza u panów Kotowskiego i Stekkera).

   W latach 1969-1988 pracował w zespole redakcyjnym "Encyklopedii Katolickiej", a w latach 1981-88 był członkiem jej redakcji naczelnej. Przez jeden semestr, od lutego 1988 roku, był członkiem kolegium redakcyjnego "Ethosu", wydawanego przez KUL-owski Instytut Jana Pawła II. Uczestniczył w pracach wielu komisji KUL, m.in. przewodniczył komisji stypendialnej, komisji kontrolnej, komisjom rekrutacyjnym. Przez wiele lat był sekretarzem generalnym Towarzystwa Przyjaciół KUL.

   Podczas wakacji i ferii służył pomocą duszpasterską w swojej rodzinnej parafii – głosił Słowo Boże i spowiadał.

   26 maja 1988 roku został prekonizowany na biskupa tytularnego maskulitańskiego i pomocniczego chełmińskiego. Bullę nominacyjną podpisał papież Jan Paweł II dnia 13 czerwca 1988 roku, sama zaś nominacja została ogłoszona przez Radio Watykańskie 11 czerwca 1988 roku; biskupami konsekratorami byli kardynał Józef Glemp, Prymas Polski, abp Francesco Colasuonno, Nuncjusz Apostolski do Spraw Specjalnych Poruczeń, bp Marian Przykucki, ordynariusz chełmiński. Na zawołanie biskupie wybrał hasło "Parare vias Domini", słowa z Benedictus o św. Janie Chrzcicielu.

   Po przyjęciu sakry biskupiej, zajęcia dydaktyczne na KUL-u zachował w wymiarze pół etatu, natomiast rozszerzył zakres wykładów w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie (Wstęp do Ewangelii, Nowy Testament, język łaciński, seminarium magistranckie). Pozostał też nadal współpracownikiem redakcji "Encyklopedii Katolickiej", odpowiedzialnym głównie za dział archeologii biblijnej (do roku 1996). W roku akademickim 1991/92 podjął jako profesor zwyczajny wykłady monograficzne z symboliki biblijnej na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego (od roku 1992/93 jako półetat). Współpraca ta trwała 10 lat. Nadto prowadził okolicznościowe zajęcia i wykłady na UKSW, Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, Poznaniu, Białymstoku, Katowicach. Nadal jest zapraszany jako recenzent (także promotor) rozpraw doktorskich i habilitacyjnych na KUL, UKSW, UG, PAT, UMK. Pracę dydaktyczną na KUL-u zakończył 30 września 1995 roku, czyli po 25 latach.

   Jako wikariusz generalny w diecezji chełmińskiej miał pod nadzorem sprawy nauki katolickiej, katechizacji; przewodniczył radzie programowej Wydawnictwa Diecezjalnego i wielu komisjom diecezjalnym; kierował diecezjalnymi zespołami II Polskiego Synodu Plenarnego. W ramach Konferencji Episkopatu Polski był członkiem Komisji Duszpasterstwa Rodzin, Komisji Duszpasterstwa Akademickiego, Komisji do Spraw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Komisji do Spraw Ekumenizmu. W Adwencie 1992 głosił rekolekcje księżom biskupom zebranym na Jasnej Górze. W roku 1995 został członkiem Komisji do Spraw Liturgii i przewodniczącym sekcji służby liturgicznej. Po reorganizacji struktur Konferencji Episkopatu Polski został 2 maja 1996 wybrany na 5 lat na przewodniczącego Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Był także członkiem Rady do Spraw Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, a nadto (od 1997 do 2005) uczestniczył w pracach Komisji do Spraw Dialogu pomiędzy Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną. Wybrany w 1996 roku do Rady Programowej Radia Maryja, wycofał się z niej w 1998 roku.

   Dnia 19 marca 1992 roku Jan Bernard Szlaga został prekonizowany na pierwszego biskupa diecezjalnego pelplińskiego; nominacja ta została ogłoszona 25 marca 1992 roku. Rządy w nowo powstałej diecezji pelplińskiej objął 29 marca 1992 roku. Uroczysty ingres do Bazyliki katedralnej w Pelplinie odbył 24 maja 1992 roku.

   Jako biskup diecezjalny dokonał niezbędnych zmian personalnych na kluczowych stanowiskach – w Seminarium Duchownym i w Kurii Diecezjalnej. Przeprowadził reformę administracji diecezji w ramach dekanatów, ustanowił nowe parafie, błogosławił i poświęcał nowe kościoły, utworzył Kapitułę Kartuską i Koronowską. Zwołał I Synod Diecezji Pelplińskiej zakończony w roku 2000. Zwołał i przeprowadził diecezjalny Kongres Eucharystyczny (1993), diecezjalny Kongres Trzeźwości (1994) i diecezjalny Kongres Różańcowy (1998). Wysłał większą liczbę księży na studia w kraju i za granicą, aby przygotować obsadę urzędów diecezjalnych i stanowisk profesorskich w Seminarium. Powołał do istnienia Katolicką Rozgłośnię Diecezji Pelplińskiej Radio "Głos".

   Zainicjował proces beatyfikacyjny kapłanów-męczenników okresu II wojny światowej, na etapie diecezjalnym zakończony 24 maja 2011 r.

   Biskup Jan Bernard Szlaga ze szczególną gorliwością zabiega o piękno, a co najmniej o poprawność sprawowania liturgii.

   Dbałość o stan materialny Kościoła diecezjalnego wyraża się przede wszystkim w trosce o Bazylikę katedralną. Pod patronatem Biskupa przeprowadzono renowację wnętrza Bazyliki i krużganków, całkowicie odnowiono strefę ołtarzową. Dzieło renowacji, szczęśliwie rozpoczęte już w roku 1993 i w zasadzie zakończone w roku 2000, dopełnia się obecnie nowymi projektami , takimi jak nowe nagłośnienie, odnowienie i uzupełnienie ławek dla wiernych i stall kleryckich, nadto porządkowanie otoczenia Bazyliki, jak również specjalistyczne oświetlenie świątyni. Wszystkie te działania wysoko oceniła Kapituła Konserwatorów Wojewódzkich, którzy w roku 2004 jednomyślnie przyznali ks. biskupowi Szladze tytuł Conservator Ecclesiae.

   W Seminarium, obok zwyczajnych remontów, dokonano całkowitej wymiany systemu ogrzewania i przebudowano strefę ołtarzową w kaplicy Świętej Barbary oraz unowocześniono jej wystrój. Opracowano nowy statut Seminarium Duchownego. Biskup Diecezjalny wznowił tradycję uroczystego obchodu dnia św. Tomasza z Akwinu.

   W diecezji ożywił kontakty z księżmi przez spotkania formacyjne i poprzez kolędy dekanalne. W Pelplinie biskup Jan Bernard Szlaga z okazji Bożego Narodzenia spotyka się z każdym księdzem. Zarządził jako obowiązkowe coroczne rekolekcje kapłańskie i comiesięczne dni skupienia w dekanatach. Instytut Duszpasterstwa Sakramentalnego przekształcił w Instytut Formacji Kapłańskiej, który patronuje wszystkim pokoleniom księży. W Pelplinie wznowił tradycję dni skupienia kapłanów pelplińskich. Biorąc pod uwagę realną sytuację i wszystkie możliwe okoliczności, po przedstawieniu sprawy Ojcu Świętemu, odstąpił od afiliacji Wyższego Seminarium Duchownego do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Laterańskiego, poszerzając współpracę z Wydziałem Teologii KUL, a następnie z Wydziałem Teologicznym UMK. Nadto powołał kolegia teologiczne do kształcenia katechetów. Erygował dom dla księży emerytów im. Biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego w Pelplinie (1996), a potem w 2011 r. w Chojnicach. W 1998 roku połączył Wydawnictwo Diecezjalne i Wydawnictwo Wyższego Seminarium Duchownego "Bernardinum", w wyniku czego powstała nowa oficyna – Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum". Powołał do istnienia uniwersytety ludowe w Chojnicach, Starogardzie, Karolewie. Utworzył w diecezji licea katolickie w Tczewie, Lęborku, Chojnicach, Kartuzach i Świeciu. W Pelplinie z wielkim rozmachem rozpoczął odbudowę Collegium Marianum, od 2000 roku czynnego jako liceum męskie z internatem. Piękną wizytówką Diecezji jest nowa Biblioteka Diecezjalna, otwarta w roku 2009.

 

 

 

Odsłony: 7782

I   Zasady ogólne

 

§ 1

 

       Biblioteka Diecezjalna im. Biskupa Jana Bernarda Szlagi z siedzibą w Pelplinie przy ul. Biskupa Dominika 7, nazywana w dalszym ciągu niniejszego statutu „Biblioteką”, jest jednostką organizacyjną Diecezji Pelplińskiej, posiadającej status osoby prawnej. W ramach diecezji stanowi ona samodzielną instytucję kościelną. Rządzi się normami prawa kanonicznego, powszechnego, niniejszym statutem i regulaminem.

 

 

§ 2

 

      Biblioteka może przyjmować dary i depozyty w postaci zbiorów bibliotecznych oraz innych ruchomości. Jeśli do darów czy depozytów dołączone zostały warunki obciążające, można je przyjąć jedynie za zgodą Biskupa Diecezjalnego pod warunkiem nieważności tej czynności.

 

 

§ 3

 

       Alienacja majątku Biblioteki może być przeprowadzona tylko z zachowaniem formalności przepisanych przez prawo kanoniczne.

 

 

 

§ 4

 

       Wydatki związane ze swą działalnością pokrywa Biblioteka z dotacji Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie oraz Kurii Diecezjalnej, a także z zapomóg i darów osób prywatnych i prawnych.

 

§ 5

 

       Biblioteka prowadzi swą działalność w ramach budżetu Wyższego Seminarium Duchownego i Kurii Diecezjalnej. Podstawę gospodarowania stanowi plan finansowy, opracowany przez dyrektora Biblioteki i zatwierdzony przez Biskupa Diecezjalnego, który też kontroluje przez swych delegatów realizację preliminarza budżetowego Biblioteki.

 

 

II  Cel i zadania

 

§ 6

     Celem Biblioteki jest:

 

 1. Gromadzenie, przechowywanie i udostępnianie:

 

 a) prac i źródeł naukowych z zakresu filozofii, teologii, historii Kościoła i innych przedmiotów wykładanych w polskich seminariach duchownych;

 b) pomocy duszpasterskich;

 c) wybranych dzieł z zakresu literatury polskiej, tak pięknej jak i popularnej, zwłaszcza religijnej, które mogą być wykorzystywane w pracy duszpasterskiej;

 d) prac traktujących o ważnych wydarzeniach w Polsce i w Kościele, o zagadnieniach z życia diecezji oraz o problemach regionalnych jej terenów;

 e) Prac naukowych z zakresu szeroko rozumianej humanistyki.

 

 2. Podejmowanie, wykonywanie i ogłaszanie prac badawczych na podstawie materiałów     naukowych zgromadzonych w Bibliotece.

 

§ 7

 

       Do zadań Biblioteki należy przede wszystkim zaspakajanie potrzeb naukowych i dydaktycznych profesorów i alumnów miejscowego seminarium duchownego, Liceum Katolickiego „Collegium Marianum” i innych placówek naukowych i edukacyjnych, zwłaszcza z terenu diecezji pelplińskiej.

 

§ 8

 

       Biblioteka jest poza tym dostępna dla ogółu duchowieństwa i osób świeckich.

 

§ 9

 

       Warunki i sposób korzystania ze zbiorów Biblioteki określa regulamin, który podlega zatwierdzeniu przez Biskupa Diecezjalnego

 

III  Zbiory i organizacja Biblioteki

 

§ 10

 

        W skład Biblioteki wchodzą:

 

1. Dział zbiorów specjalnych

   a) dział rękopisów

   b) dział starych druków (po rok 1800);

2. Dział druków nowych (od roku 1801);

3. Dział czasopism;

 

§ 11

 

        Dla usprawnienia pracy Biblioteki organizuje się poza tym:

 

 1. Dział gromadzenia i uzupełniania zbiorów;

 2. Dział dubletów i druków zbędnych;

 3. Dział opracowania zbiorów;

 5. Wypożyczalnię i czytelnię;

 4. Magazyny i pracownię konserwatorską;

 6. Sekretariat do spraw administracyjnych i gospodarczych.

 7. Zależnie od aktualnych potrzeb i warunków dyrektor Biblioteki w porozumieniu z Biskupem Diecezjalnym tworzy lub zamyka poszczególne działy, pracownie czy biura. Organizację, zakres i sposób działania wymienionych w § 10 - 11 części składowych     Biblioteki określa regulamin wewnętrzny. Opracowuje go dyrektor Biblioteki w zależności od stanu jej zbiorów i warunków pracy bibliotecznej.

 

  IV Kierownictwo i pracownicy

 

§ 12

 

       Na czele Biblioteki stoi dyrektor, mianowany przez Biskupa Diecezjalnego spośród osób duchownych posiadających kwalifikacje teoretyczne i praktyczne z dziedziny bibliotekoznawstwa.

 

§ 13

 

       Poza ogólnym kierownictwem Biblioteki do dyrektora należy:

 

 1. Reprezentacja Biblioteki na zewnątrz;

 2. Troska o rozwój Biblioteki i czuwanie nad całością jej mienia;

 3. Staranie o racjonalne uzupełnianie i konserwację zbiorów;

 4. Troska o opracowanie zbiorów zgodnie z obowiązującymi przepisami, wymaganiami nauki          i  ogłoszonymi instrukcjami;

 5. Czuwanie nad prawidłowym korzystaniem ze zbiorów;

 6. Opracowanie całorocznego planu pracy i budżetu Biblioteki;

 7. Przedstawienie Biskupowi Diecezjalnemu corocznego sprawozdania z działalności Biblioteki;

 8. Zwierzchnictwo nad personelem Biblioteki.

 

§ 14

 

  Personel Biblioteki stanowią:

 

 1. Bibliotekarze

 2. Pracownicy administracyjni

 3. Inni funkcjonariusze

 

§ 15

 

       Z grona bibliotekarzy może Biskup Diecezjalny, odpowiadając na pisemną prośbę dyrektora     Biblioteki, powołać zastępcę dyrektora Biblioteki.

 

§ 16

 

      Dyrektor Biblioteki angażuje jej personel i zawiera umowę o pracę.

 

§ 17

 

       Problemy nie objęte niniejszym statutem, czy regulaminem bibliotecznym, rozstrzyga dyrektor Biblioteki po porozumieniu się z Biskupem Diecezjalnym.